Het wordt weer tijd voor een nieuwe editie van je blog, jij kleine blonde pyjama man!
Posts Tagged ‘Jinne’
Ik en Mari
2009
03.30
03.30
Mensen vragen mij weleens: “Jinne, het liefste worden, wat word jij dan?” Beroemd worden zeg ik thans. Een korte frons en giechel volgt. De wens afgedaan als een wens voor een kind zo klein. Een beroemde Nederlandse Jinne tussen de brandweermannen, politie-agenten en advocaten. Beroemd worden wil ik echter niet worden voor de centen. Beroemd wil ik niet worden voor de belangstelling. En beroemd wil ook ik niet worden voor de vrouwen aan elke vinger minstens één.
Leuke bijkomstigheden. Ik geef ‘t toe. Doch ík wil beroemd worden vanwege Mari. Mari van der Ven. Geen Maik of Leco voor mij, Mari is het helemaal. Al de eerste keer dat ik hem zag. Zo tussen Hans en Mireille op een tijdstip dat koffie wenst. Sindsdien wil ik mijn koffie ook immer zwart. Zwart als de coupe. Zwart als de gezond gestylede ochtendbaard. Zwart als de eyeliner waarmee hij ieder maal een glimlach tekende op mijn gezicht.
Een glimlach nog veel groter als ik mij straks dankzij mijn pennetje tussen ‘zijn’ talenten begeef: Vanessa, Sylvie, Jinne.
Of wel: het wordt weer tijd voor de een bezoek aan de kapper (en misschien ook iets anders).
Help, ik ben een meisje!
2009
02.09
02.09
Zij die mijn fascinatie voor die ene kleur weten, dachten het misschien al langer: Roze! T-shirts, iPod, sokken alsmede ook de boxer. Veel voor het oog niet direct zichtbaar onder mijn dikke wintergewaad, maar het is er immer wel.
Als je ‘t niet kunt zien, dan is het altijd nog te merken in hygienische sfeer. Bij mij ligt de bril vaak in ruste. Deo en douchegel staan er niet in patserig zwart, maar in natuurlijk bruin, groen, wit of roze, natuurlijk. Gevuld vaak met substanties die net zo makkelijk over mijn lijf als over mijn cruesli glijden willen. Dermate gezond al dat het van een New Yorks damesappeltje, gevuld met toiletwater, nog nimmer kwam.
Mijn blonde lokken komen nabij vrouwelijke lengtes. Lengte genoeg om er juist wél een vinger in te winden. In de kroeg drink ik daardoor nu dikwijlser een wijntje dan een haarmatchend bier.
Bij de KRO het signalement van de ‘Godfather’ dat ik eigenlijk op jongens viel. Een gedachte gebasseerd op al ‘t geschrevene hiervoor. Plus de zoenen op de gestoppelde wangen ter gedag, tot ziens, tot ooit in de Winston weer. Doch geen zoen ter (h)erkenning, voorlopig.
Zo zit ik hier dan. Vrij van mijn wintergewaad, roze ondergoed en zonder een aureool van cacoaboterdouchegel en zweetoverwinnend Aloë Vera. Met de benen over elkaar, maar toch met een ruime inkijk in wat ik vanaf nu inhoudelijk ben: Een meisje!
Solliciteren, het zou verboden moeten worden!
2008
12.16
12.16
Waar in mijn dromen er om mij wordt gevochten na het bereiken van die ene berg, daar laat de beklimming van de andere berg nog op zich wachten. De berg die werk heet. Brieven verlaten met regelmaat mijn digitale postbus om die van een ander te bevlekken, maar zo dikwijls keren ze met een korte mededeling terug. “Bedankt voor je reactie, maar….” Als ze uberhaupt de weg terug al weten te vinden.
Was ik in het begin nog webredacteur, ondertussen ben ik al veel meer geweest. AV Documentalist, Web analist, Quiz-internetredacteur, Project-editor, Creatieve webmaster, Spotter, Contentredacteur, Economy class e-commerce executive, Junior medewerker Communicatie, E-commerce Consultant, Social Media Specialist/Seeder en wat nog meer… Althans voornamelijk in mijn brieven dan. De grootste transformatie die ik uiteindelijk echt heb gemaakt is dat ik af en toe het genoegen mag proeven met mevrouw te worden afgewezen. Kennelijk is de naam Jinne, ondanks een stoere boardshaper en een naar mij vernoemde asskickende karateka toch nog geen gemeengoed als jongensnaam in de Nederlandse wereld.
Doch, er is altijd nog de wijze raad van Adformatie:
“Heb vertrouwen: een droomwerkgever is dat per definitie alleen wanneer hij ziet wat voor geweldige kandidaat jij bent!”
