…all I got was this colorful but great pair of flip-flops.
Immers wat blijft zijn golven die komen en een reislustige Jinne die gaat. Doch slippers komen en zullen na een zomer bedrijvig pronken weer vergaan. Als mijn nieuwe aanwinst geen stem had, waren ook deze zonder Jinne’s glorie daar in de winkel blijven staan.
Echter ze spraken luid, ze schreeuwden zelfs: “Neem mij, neem mij!” Ze hadden mijn maat. Derhalve heb ik nu een maatje voor een on-Nederlandse warme dag. Met drie paar slippers in bezit ben ik nu wel zo stoer om te durven zeggen: “Ik kan de hele vaderlandse zomer door!” Voor iedere tropische dag een verschillend paar.
Portugese eigenaardigheden te over overigens waar Jinne nog meer geen não tegen zeggen kon:
- de geur van een boom, ondefineerbaar welk
- jus, vers van de pers
- croissants, nog lekkerder dan die van Danerolles
- Nespresso voor mijn slaperige hoofd
- een duik in de Atlantisch Oceaan (ook al werd die nog in begin zo vaak verward met de Middellandse Zee)
- een luierig verblijf op menig strand
- restaurant Vila Velha te Sagres voor een warm avondmaal met goddelijk koel slot
- vers gedraaid walnotenijs met geflambeerde banaan en een saus van chocola (toetjes zijn dankzij Vila Velha weer aan mij besteed)
- Het diner an sich
- Sagres, te drinken bij de liter
- Lidl, voor dat ene avondje romantisch koken thuis
- bedden met dromen voor twee
En natuurlijk mijn reisgenootje, mijn chauffeur, mijn Doornroosje, mijn Aissati. Zonder haar was het tripje over de grens maar half zo leuk geweest.
Was er dan geen enkele wanklank te horen Jinne in dat (te) gekke Portugal? Ja, toch wel. Immers op de vraag wat de naam was van dat prachtige volle glas met fruit geef ik helaas niet thuis. Tja, hij was van het huis; de wijn. Alleen daar kan je zo weinig mee.
Enige redding: de Algarve nog een keer!
Daar zeg ik geen não tegen!
