Amsterdam. Negen dagen lang. Te bewonderen in geur en kleur. 4D als het ware en daarmee Oscarmisser Avatar één dimensie voorbij. Doch voordat een ieder het geroken heeft en de records van Avatar zijn verbroken, is de lucht al weer geklaard. Is er een pot gevonden waar geld uit kan en vuilnis in. Zodat we weer terug bij af zijn bij een plat en schoon Amsterdam(s):
Oh sapperdejosia, saperdiejee jee jee hollady joo!
In de slipstroom van Luik – Bastenaken – Luik reed ongetraind wielrenner Jinne gister Almere – Amsterdam – Almere. Als enige geregisteerde deelnemer, dus ook gelijk de winnaar
Ik werd weer eens onbehoorlijk vroeg wakker en dacht ik moet iets gaan doen. Iets doen waar ik normaal geen tijd voor maak: Fietsen! Fietsen naar Amsterdam beter gezegd, want gewoon op de fiets zitten doe ik nog steeds wel. Een keer, lang geleden een poging naar onze hoofdstad gewaagd en toen halverwege gestrand. Een kilometer verder op de fiets, trouw de bordjes volgend, betekende dat ik van Amsterdam 15 KM bij het bordje Amsterdam 16 KM belandde!
Gistermorgen liet ik me daardoor niet afleiden. Meeste gerommel met de bordjes zat hem trouwens ook in Almere. Van 34, 33, 32, 32, 32, kwam ik ineens honderd meters later bij 27, om toen weer snel in de 30 en 31 te duiken. Toen ik eenmaal met het veerpondje over was gevaren en Muiden voorbij was ging het snel. Om van de stadgrens Amsterdam tot Amsterdam Centrum maar te zwijgen. Ik werd er gewoon in gezogen.
Het bleek eindelijk haalbaar!
Rijden door Amsterdam, onbetaalbaar. Vooral langs de grachtjes of door het Vondelpark. Al lopend heb ik dat nu wel een beetje gezien, maar op de fiets… Het voelde aan de ene kant zo vertrouwd, maar soms ik was nog even wel een toeristje. Heel eventjes, want de echte toeristen moest ik op Damrak ontwijken. Al reed ik zelf bijna BA’er Hans Kesting aan, die van rechts kwam. Shame on me!
Bij de AH bij de Toneelschool bijgetankt (wat veel bijtjes zeg!), in het Vondelpark bijgekomen en toen het dwaze plan gevat om ook weer terug te rijden. Daarvan dacht ik achteraf nu wel: de trein was betaalbaar!
Terug in Almere, niet alleen rood kleurtje door de inspanning, maar ook door het zonnetje. Lonende, verkleurende trip. Toch, een volgende keer… Liever twee uur extra in ‘t Vondelpark. Simpelweg op te lossen door een kamertje vinden in A’dam (en een goed slot voor mijn fiets)!
