Hier had het zo moeten staan. Een betoog voor mijn liefde voor Ajax. Ondanks alles. Alles liever dan het grijze muizenbestaan. Van Dirk en zijn klappers. Dirk en de boksersneus. Dirk en het overschatte gespuis. Kampioen geworden door gewoon te zijn. Met een schamel aantal treffers tegen en ook wel voor. Ver beneden de gemiddelde rentes berekend door een geitenwollensokkenbank.
De muis leek zich het ook nog even te beseffen op een zwoele zaterdagavond. “Ik als muis, de beste, dat kan toch niet?” Doch de gewonde roodwitte Amsterdamse kater wist zich een dag later met de situatie geen raad. Geen laatste trekking uit de stuip, maar met nog rodere oortjes dan normaal weer op weg naar huis. Afgeblaft door een Eindhovens keffertje. Het besef dat er meer goeds uit Eindhoven komt dan slechts Jinne himself.
Nordin, Ibrahim & co lieten de brommers helaas eenmalig staan en gingen er met de punten vandoor. Zonder racket werd de kater met een tennisscore afgeserveerd. Bassie vertwijfeld en met een nieuwe trademark tekst achterlatend. “Allememaggies! Ik snap het niet, maar ik begrijp het ook niet!”
Helemaal niks dit seizoen voor Bassie, niks voor Ajax, niks voor mij.
Biebiedebiedebiede!
