Forepark: ik liet er vrijdag mijn collega’s en de burgerklaagbrieven voor het laatst achter. Ajax twee dagen later de allerlaatste kans voor het kampioenschap. Wederom een seizoen verloren. Dieper verloren dan ooit. Zoals ieder jaar. Ieder jaar lijkt de trainer het niet slechter te kunnen doen totdat de volgende komt. Het verlangen er zelfs weer is naar die dikke rooie. Toen we nog wel kampioen werden en spelers hadden die nu iedere dag onder Mourinho mogen trainen. Spelers die individueel meer prijzen dan het huidige Ajax pakken.
Ik verlang daar nog niet zo zeer naar. Ik verlang eerder naar Javier Bardem. In zijn drukke filmschema van vorig seizoen had deze Spaanse hunk zich ingeschreven als invalkracht bij Ajax. Als voorbereiding op de nieuwe ‘Almodóvar‘ het schijnt, maar ik wist beter: Javier kon ook voetballen. Al hoewel, Javier? In Amsterdam was de toekomstige killer van No country for old men slechts bekend als Ismael Urzaiz. Ismael Urzaiz, legende uit het Baskenland zo liet zijn in allerhaast gemaakte Wiki-pagina optekenen. Via Google Images was zelfs het nodige Photoshopwerk van Javier in wedstrijdtenue (inclusief bal) van Athletic Club Bilbao te vinden.
Doch een filmster van zijn kaliber kwam natuurlijk niet alleen voor het voetbal naar Amsterdam. Goed voorbereid als hij was, wist hij al dat het voetbal niet veel was. Voor Javier echter juist de reden om hier voor een seizoen neer te strijken. Hij kon zo zijn films blijven maken en op de zaterdagavond lekker stappen. Verstopt onder een blonde cavia om meer kans te maken bij de Hollandse dames. “El Blonde Geert Wilders es muy popular, no?” Het peroxide kapsel was er echter ook om de trainer van dienst om de tuin te leiden. Zodat deze de dag erna niet kon verbieden dat Javier z’n katerige hoofd in de laatste twintig minuten van de wedstrijd nog tegen de bal aan zou drukken.
Verwend dat Javier was met Spaans schoon begonnen de Wilders fans hem te vervelen. “Ik hou van vis en van vrouwen. Maar van viswijven…” Zo bleef Javier weken thuis en las hij op zaterdagavonden uit verveling zijn scripts door. Doch nog erger dan viswijven vond hij het gemis van een vrouw in welke vorm dan ook. Zo liet hij de scripts op een zaterdagavond toch weer liggen en ging ditmaal verscholen onder zijn No country for old men-bloempot het nachtleven in.
De avond werd er een om niet te vergeten. Javier werd gespot. Trainer Koster, zelf het onderwerp van spot, zo dacht hij. Derhalve een Javier die nimmer meer op de bank van Ajax te spotten was. Het begin van de bankencrisis. Het lopende verhaal van de Ajaxcrisis.
Javier, ik mis hem nog steeds. Zoals hij nu een Nederlandse goal en schaal op zijn cv mist. Tuurlijk scoorde hij later nog Penelope en Scarlett, maar veel liever had hij voor Ajax gescoord. Toch?
