Sigur Ros. IJsland. Goden van de muziek en een naam. Verscheen gisteren, zoals de gelovigen al verwachten, op de playlist van Lowlands. Koppenmaker van teletekst, weinig van muziek afwetend, opent het bericht nog onheilspellend met een Anouk die ook zou komen. Die mij, als ex-postbode, helemaal niet meer kan bekoren, nu zij haar postman een tijd geleden, zo nieuwswaardig bij het vuil zette.
Waar het werkelijk? Sigur Ros. Eindelijk weer het kamp opslaan in Biddinghuizen. Kamp en Biddinghuizen, twee woorden zo innig verbonden tijdens mijn lagere schooltijd. Met de fiets dan ook nog Jinne? Vrezen doe ik niet, maar het antwoord lijkt zo waar dit jaar ja te zijn.
Sigur Ros dus. Niet een tourdate op onze bodem slechts, ook een album warempel. Verschijnend op de drieentwintigste, in de maand die op deze volgt. Plaat die mijn downloadende bestaan zal doorbreken? Slechts omdat zij het zijn? Nee, doordat zij het zijn! Sigur Ros.
Dan hebben we het wel gehad toch? Clip ook? Zolang de censuurpolitie van YouTube niet gecontacteerd is, wel ja. Kunst! Functioneel naakt!
Jinne, zolang het mag, kijkt de clip nogmaals, en pikt een traantje weg.
